Osią wiary i religijności Meksyku jest postać Matki Boskiej z Guadalupe. Jej Objawienie było wydarzeniem niezwykłej wagi w historii Meksyku, bo nie tylko doprowadziło do nawrócenia milionów Indian, ale również pozwoliło na scalenie się narodu Meksykańskiego.
Źródła historyczne podają, że po raz pierwszy Matka Boża ukazuje się Juanowi Diego w sobotę 9 grudnia 1531 r., kiedy podąża wczesnym rankiem do Tlatelolco na Mszę św. i katechezę prowadzoną przez franciszkanów. Widzi wtedy piękną postać kobiecą, która przedstawia mu się jako «Święta Maryja zawsze Dziewica, Matka prawdziwego Boga» i prosi, by na tym miejscu została zbudowana świątynia, w której będzie czczony Jej Syn. Prosi Juana, aby ten przekazał to przesłanie biskupowi w Meksyku. Juan Diego udaje się do biskupa Juana Zumarraga, ale szybko okazuje się, że wypełnienie powierzonej mu misji jest ponad jego możliwości. Załamany odmową biskupa i własną porażką wraca na Wzgórze Tepeyac, gdzie już czeka na niego Matka Boża powtarzając mu kim jest i potwierdzając jego wybór jako wysłannika. Umocniony tym spotkaniem, następnego dnia wraca do biskupa, który mu obiecuje, że podejmie konkretne działania w sprawie budowy kościoła dopiero wtedy, gdy Maryja da mu jakiś widzialny znak. Po tej rozmowie Juan Diego udaje się znowu na Wzgórze Tepeyac, aby opowiedzieć o wszystkim Maryi. Ona aprobuje decyzję biskupa i obiecuje dać znak, który sprawi, że biskup Zúmarraga uwierzy i spełni cel maryjnego objawienia. Znakiem tym są kwiaty, które Juan Diego zbiera na szczycie Wzgórza Tepeyac i zanosi do biskupa. Stojąc przed biskupem rozwiązuje rogi swojego płaszcza. Zaskoczony biskup widzi całe naręcze pięknych kastylijskich róż, które po pewnym czasie znikają, a na płaszczu zwanym tilmą ukazuje się odbicie postaci Matki Bożej. Następnego dnia biskup otoczony rzeszą wiernych przenosi cudowny obraz do katedry.
Sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe jest, zaraz po Watykanie, największym i najczęściej odwiedzanym miejscem kultu chrześcijańskiego na świecie. Rocznie odwiedza go średnio od 10 do 20 milionów pielgrzymów. Nowa Bazylika Matki Bożej z Guadalupe, konsekrowana 12 października 1976 roku, ma kształt okrągłego namiotu, nawiązującego symbolicznie do Namiotu Spotkania Mojżesza z Bogiem, oraz do płaszcza Matki Bożej. W jej wnętrzach znajduje się Cudowny Obraz, który poprzez jej okrągły kształt jest widoczny z każdego punktu świątyni. Po lewej stronie obrazu widnieje zawieszonych ponad 20 flag narodowych państw, które przyjęły Matkę Bożą z Guadalupe za swoją patronkę.
Stara Bazylika została oddana do użytku i konsekrowana dnia 1 maja 1709 roku. Autor projektu nad każdymi wejściowymi drzwiami do bazyliki umieścił płaskorzeźby przedstawiające moment objawienia się Matki Bożej Juanowi Diego, a także wizerunki apostołów i proroków. Cztery wieże bazyliki, kopuła oraz łuk nad głównym wejściem w sposób symboliczny nawiązują do Świątyni Salomona w Jerozolimie. Z powodu postawienia świątyni na grzęskim gruncie oraz trzęsień ziemi, budynek zaczął się niebezpiecznie przechylać w 1976 roku postanowiono go zamknąć w celu przeprowadzenia prac konserwacyjnych. Ponowne otwarcie bazyliki miało miejsce w roku 2002 i od tamtego momentu kościół ma status świątyni ekspiacyjnej.
Obok Starej Bazyliki znajduje się Muzeum założone w 1941 roku. Znajduje się w nim największa w Meksyku kolekcja sztuki maryjnej. Aktualnie muzeum jest złożone z 12 sal wystawowych, z których bez wątpienia należy zobaczyć zakrystię z przepiękną ikonografią guadelupańską, Salę Kapitularną z obrazami kustoszy sanktuarium czy Salę Biskupią z kolekcją mebli, porcelany i starych zegarów.
Z lewej strony starej bazyliki, za pomnikiem Papieża Jana Pawła II znajduje się nowoczesne baptysterium, zbudowane i konsekrowane w 1991 roku. Jego konstrukcja posiada formę spirali, a wewnątrz odbywają się uroczystości związane ze chrztem.
Schody za Starą Bazyliką, z prawej strony od baptysterium, prowadzą do stojącej na szczycie wzgórza kaplicy. Według tradycji, to właśnie tam Juan Diego miał zebrać róże jako znak dla biskupa Zumarragi na prawdziwość objawień. Wewnątrz świątyni znajdują się obrazy namalowane przez Fernando Leal, współtwórcę meksykańskiego muralizmu, przedstawiające najbardziej znaczące momenty z historii objawień.
Z prawej strony od kaplicy znajduje się piękny ogród, a w nim monumentalna rzeźba Ofiarowanie, licząca 17 figur, która przedstawia hołd złożony Matce Bożej przez Indian. Figura Matki Bożej liczy prawie 4 metry i jest otoczona figurą Juana de Zumarraga, Juana Diego i anonimowych Indian, którzy składają Matce Bożej ofiary z kukurydzy, kwiatów i kadzidła. Dwa małe źródełka, które spływają otaczając rzeźbę i łączą się u stóp Matki Bożej, są symbolem jedności Hiszpanów i Indian, którzy tworzą nowy, meksykański naród.
Za rzeźbą Ofiarowanie stoi piękny kościółek, zwany Kaplicą Źródełka. Według tradycji to właśnie w tym miejscu Matka Boża objawiła się Juanowi Diego, a na dowód tego, wytrysnęło małe źródełko. Piękna kopuła w stylu azulejo, znakomite malowidła przedstawiające aniołów, czy drewniana figura Juana Diego, która podtrzymuje pulpit są przykładami pięknej sztuki barokowej.
Najstarszym zachowanym budynkiem na terenie Sanktuarium jest tzw. Kaplica Indian zbudowana w 1649 roku w miejscu, w którym, według tradycji, mieszkał Juan Diego w ostatnich latach swego życia. Wewnątrz świątyni, w zakrystii, można zobaczyć fundamenty pierwszych pustelni wybudowanych przy Sanktuarium.
Na wielkim placu położonym u stóp wzgórza i bazylik znajduje się wielkich rozmiarów dzwonnica. Na niej umieszczono różne zegary, jako symbol różnorodnych sposobów mierzenia czasu: zegar cywilny, zegar astronomiczny używany przez żaglarzy, zegar słoneczny oraz aztecki zegar księżycowy. Z przodu dzwonnicy znajduje się okrągła scena, na której przedstawia się za pomocą figur poruszanych skomplikowanymi systemami elektronicznymi, historię objawień na wzgórzu w Tepeyac.
Klasztor Sióstr Kapucynek został zaprojektowany i zbudowany w 1787 roku. Budynek charakteryzuje się stylem raczej surowym i prostym. Wielokolorowa fasada budynku i obraz Jezusa Miłosiernego należą do najpiękniejszych cech architektonicznych Klasztoru.
Autor tekstu i zdjęć: Pawel Skiba
Polskie Biuro Podróży w Meksyku.
Najnowsze komentarze