Savoir-vivre. Czy zdejmujemy buty w cudzym mieszkaniu?

Savoir-vivre. Czy zdejmujemy buty w cudzym mieszkaniu?

but

Mówię stanowczo NIE!

Buty są częścią naszego ubioru. Obowiązuje nas staranne wytarcie obuwia wchodząc do miejsca publicznego, czy prywatnego mieszkania. Każda instytucja ma wkalkulowane sprzątanie ciągów komunikacyjnych. W prywatnych mieszkaniach robimy to sami. Nie możemy naszych gości zmusić do zdjęcia butów, a tym bardziej do założenia „domowej rezerwy zużytych pantofli”. Względy higieniczne są najważniejsze! Gołym okiem jesteśmy wstanie ocenić ich stan używalności. Zdjęcie butów i „maszerowanie” jak przedszkolak w samych skarpetkach postawieniem nas w sytuacji „negliżu”. Proszę wyobrazić sobie np.: gości buty imieninowych, w starannie dobranych kreacjach, którzy w przedpokoju zdejmują obuwie. ONA – zamienia się w kaczkę stąpając gołą stopą, ON – przydeptuje sobie przydługie w tej sytuacji spodnie… Nie mamy też gwarancji, czy po całym dniu w obuwiu, nasze skarpetki czy rajstopy nie będą już przepocone. Może się zdarzyć, że ubierając się rano nie zauważyliśmy dziurki lub oczka w pończosze lub skarpecie. Teraz, mogą być „świadectwem” przeciwko nam! Oczywiście, jeżeli sami, dobrowolnie czujemy taką potrzebę zdjęcia butów w zaprzyjaźnionym domu, robimy to. Rozwiązanie jest proste. Proszę zaopatrzyć dom w kilka par tanich, nowych pantofli dla gości i trzymać je, jako żelazną rezerwę. Nie bójmy się o nasze dywany, parkiety, glazurę. To się da wyczyścić. Równie dobrze moglibyśmy prosić gości o zdejmowanie spodni, spódnic przy siadaniu na naszych krzesłach, gdyż z pewnością ci sami goście siadali w nich po drodze na parkowych ławkach, siedzeniach autobusowych czy tramwajowych…

Uwaga!
Nasze dzieci, chętnie demonstrują nawyki szkolno – przedszkolne, zmiany obuwia w odwiedzanych domach kolegów lub znajomych rodzin.
Nie protestujmy, i one szybko dorosną i zdobędą naszą wiedzę i nawyki na temat zmiany obuwia.

Napisane przez: Maria Bujas-Łukaszewska

Maria Bujas-Łukaszewska. Pomysłodawczyni i główny koordynator Akademii Dobrych Manier

Więcej informacji na stronie: www.etykieta.org

Źródło:
http://www.przeglad.ca/czy-zdejmujemy-buty-cudzym-mieszkaniu/

Savoir-vivre. Wizytówki, kiedy i kto pierwszy wręcza?

Savoir-vivre. Wizytówki, kiedy i kto pierwszy wręcza?

wizytowkaWizytówka, ma za zadanie dostarczenie informacji dot. naszych danych adresowych, pozycji zawodowej, a przede wszystkim przekazują informacje dotyczące imienia i nazwiska. Wizytówki prywatne nie powinny zawierać danych adresowych naszego miejsca pracy. I odwrotnie, na wizytówkach służbowych, nie powinien pojawiać się nasz prywatny adres, e-mail czy telefon.

Umieszczając te dane musimy liczyć się z tym, że nasz czas pracy może trwać przez 7 dni i odebrać prywatny czas na wypoczynek… W szczególnych okolicznościach można dopisać takie informacje odręcznie, na odwrocie wizytówki w obecności osoby, której będziemy ją wręczać. Na wizytówkach prywatnych umieszczamy tytuły naukowe /profesor, doktor, docent, lub tytuły zawodowe: inżynier, fizjoterapeuta, kosmetyczka, pamiętając, że „magister” jest tylko tytułem potwierdzającym formalne ukończenia studiów wyższych, zaś w Unii Europejskiej „mgr” jest niezrozumiałym skrótem. W służbowych relacjach, wizytówkę powinna wręczać osoba o wyższym statusie zawodowym, czyli, dyrektor – wręcza kierownikowi, profesor – studentowi, inżynier – pracownikowi technicznemu. Służbowych wizytówek nie wręczamy w restauracji, nie podajemy ich nad zastawionym potrawami stołem lub stołem konferencyjnym.

Wręczamy je na początku spotkania lub na zakończenie, wraz z materiałami firmowymi. W relacjach prywatnych, osoba starsza – wręcza młodszej, a kobieta – mężczyźnie. A na koniec rzecz najważniejsza. Odbierając wizytówkę z rąk partnera, powinniśmy ją „przestudiować” w jego obecności, dając tym samym dowód naszego szacunku i uznania dla naszego rozmówcy.

Napisane przez: Maria Bujas-Łukaszewska

Maria Bujas-Łukaszewska. Pomysłodawczyni i główny koordynator Akademii Dobrych Manier
Więcej informacji na stronie: www.etykieta.org

Źródło:
http://www.przeglad.ca/savoir-vivre-wizytowki-kiedy-kto-pierwszy-wrecza/

Jak zgłosić szkodę lub roszczenie? Ubezpieczenia w USA.

Jak zgłosić szkodę lub roszczenie? Ubezpieczenia w USA.

POWODZStało się. Przydarzył nam się wypadek, kradzież, uszkodzenie mienia. Przed nami procedura likwidacji szkody. Jak wygląda proces zgłaszania roszczenia i o czym należy pamiętać, by szybko otrzymać odszkodowanie? O tym w dzisiejszym artykule.

Pierwszym krokiem jaki musimy podjąć jest niezwłoczne powiadomienie towarzystwa ubezpieczeniowego o fakcie wystąpienia szkody. Zazwyczaj dokonujemy tego telefonicznie, faksem lub e-mailem. Od tego momentu rusza procedura likwidacji szkody. Towarzystwo ubezpieczeniowe ma określony czas na podjęcie niezbędnych czynności, które mają wyjaśnić wszystkie okoliczności zdarzenia. Zanim zgłaszamy szkodę lub roszczenie dobrze jest zweryfikować ogólne warunki ubezpieczenia, zakres oraz termin obowiązywania ochrony ubezpieczeniowej. Na poszkodowanym poza oczywistym obowiązkiem poinformowania towarzystwa ubezpieczeniowego o powstaniu szkody, spoczywa również powinność utrzymania stanu faktycznego powstałego po szkodzie przez okres niezbędny do wszczęcia procedury przez ubezpieczyciela. Przykładowo, jeśli nasze mieszkanie zostało zalane przez sąsiadów, nie możemy usuwać szkody (czyli np. malować zalanego sufitu) do czasu pojawienia się komisji z naszego towarzystwa ubezpieczeniowego. Oczywiście, jeśli istnieją przesłanki do pogłębiania się szkody, możemy mieć prawo do interwencji.

Po tym, jak poinformujemy naszego ubezpieczyciela o wystąpieniu szkody odpowiedni przedstawiciel towarzystwa ubezpieczeniowego skontaktuje się z nami w celu uzyskania informacji niezbędnych do prawidłowego przeprowadzenia procesu obsługi roszczenia. W trakcie rozmowy otrzymamy indywidualny numer sprawy potrzebny do dalszych kontaktów. Zostaniemy także poinformowani o liście dokumentów potrzebnych do likwidacji szkody.
Na etapie analizy merytorycznej szkody gromadzona i analizowana jest dokumentacja pozwalająca na zajęcie stanowiska. W zależności od charakteru szkody na skompletowanie niezbędnych dokumentów lub rachunków poświęcimy mniej lub więcej czasu. Np. w razie wypadku samochodowego konieczny jest protokół policyjny, w przypadku kradzieży mienia pomocny może okazać się wcześniej sporządzony spis majątku. W każdym przypadku musimy dostarczyć ubezpieczycielowi pisemne zgłoszenie szkody – zawierać powinno ono m.in. nr polisy, dane osobowe, okres ubezpieczenia etc. W przypadku utraty mienia bardzo pomocne będą również wszelkie rachunki, faktury i inne dokumenty potwierdzające wartość skradzionych rzeczy.

Po wizycie likwidatora towarzystwo musi przeanalizować sytuację: kto jest sprawcą szkody, czy nasze roszczenia są zasadne, czy nasza polisa obejmuje rodzaj szkody, która wystąpiła. Nie każda szkoda skutkuje wypłaceniem przez towarzystwo odszkodowania. Przykładowo: jeśli na nasz dom przewróciło się drzewo, a polisa nie uwzględniała tego zdarzenia, odszkodowania nie otrzymamy. Aby upewnić się że dane zdarzenie objęte jest ochroną ubezpieczeniową warto zajrzeć do tzw. wyłączeń, z których dowiemy się o wszystkich sytuacjach, które towarzystwo z góry określiło jako te, za które nie chce odpowiadać. O odszkodowaniu możemy zapomnieć również w przypadku, gdy szkoda nastąpiła w wyniku naszego własnego zaniedbania np. złodziej dostał się do mieszkania przez niezamknięty balkon, dach przeciekł, ponieważ nie był remontowany.
Wystąpieniu szkody na mieniu lub osobie często towarzyszą silne emocje i stres. Niekiedy w momencie nieprzewidzianego zdarzenia nie jesteśmy w stanie zatroszczyć się o sprawy takie jak ubezpieczenie. W takich chwilach warto liczyć na profesjonalną pomoc i poradę specjalisty. W Greenpoint Insurance Brokerage oferujemy Państwu kompleksową ochronę majątku i fachową obsługę w przypadku zaistnienia nieszczęścia. Nasze oferty dostosowujemy do specyfiki działalności naszych Klientów tak, aby ubezpieczenie działało zarówno w przypadku wyrządzenia szkody osobowej, rzeczowej, jak i czystych strat finansowych. Jeśli szukają Państwo polisy dostosowanej do Waszego indywidualnego stylu życia i potrzeb, skontaktujcie się jeszcze dziś z którymś z naszych doświadczonych agentów. Odpowiemy na wszystkie pytania dotyczące polis oferowanych zarówno w Nowym Jorku, jak i New Jersey. Ponadto oferujemy pełny pakiet ubezpieczeń: począwszy od samochodowych, zdrowotnych, domowych, po ubezpieczenia biznesowe, świadczenia pracownicze czy polisy na życie. Ponieważ mamy doskonałe kontakty z największymi firmami ubezpieczeniowymi, możecie Państwo mieć pewność, że bez względu na rodzaj ryzyka znajdziemy dla Was odpowiednie rozwiązanie. W celu uzyskania darmowej wyceny na ubezpieczenie prosimy o kontakt już dziś pod numerem telefonu 718-383-0306. Pamiętajcie także Państwo o możliwości zadawania pytań bezpośrednio na naszej stronie internetowej www.GreenpointBroker.com za pomocą czatu online dostępnego dla Państwa 24 godziny na dobę.

Savoir-vivre. Kto przodem, kto z tyłu na schodach?

Savoir-vivre. Kto przodem, kto z tyłu na schodach?

SCHODYZasada poruszania się w nieznanym pomieszczeniach jest prosta. Przy wejściu do nieznanego nam pomieszczenia, bez względu na rangę, płeć, wiek podążamy za osobą, która jest naszym „przewodnikiem”. Praktycznie idziemy przy jej ramieniu. Wychodząc z pomieszczenia w asyście gospodarzy już sami bezbłędnie potrafimy kierować się do wyjścia. Jeśli kobieta i mężczyzna razem zmierzają ku schodom to obowiązuje następująca zasada:

Przy wchodzeniu – mężczyzna podąża za kobietą, przy schodzeniu – kobieta idzie za mężczyzną. To rodzaj asekuracji, gdzie z łatwością, odwracając się jedynie może podać kobiecie dłoń.

Mężczyzna spotykając na schodach inną kobietę lub kobietę starszą – ustępuje miejsce przy poręczy.

Na schodach, tak jak w przejściu obowiązuje zasada: schodzący ma pierwszeństwo, przed wchodzącym. Staramy się więc zawsze ustąpić miejsca tym, co kierują się ku wyjściu. Przy tej okazji, warto raz jeszcze przypomnieć zasadę wchodzenia na salę restauracyjną kobiety w towarzystwie mężczyzny.

Przy wejściu – mężczyzna wchodzi pierwszy. On decyduje o wyborze miejsca, a tym samym sąsiedztwa przy stolikach restauracyjnych.

Przy wyjściu – mężczyzna podąża za kobietą, chcąc mieć „na oku” jej bezpieczne przejście przez salę.

Napisane przez: Maria Bujas-Łukaszewska

Maria Bujas-Łukaszewska – Pomysłodawczyni i główny koordynator Akademii Dobrych Manier
Więcej informacji na stronie:
www.etykieta.org

Źródło:
http://www.przeglad.ca/kto-przodem-kto-tylu-na-schodach/

Savoir-vivre. Pałeczki.

Savoir-vivre. Pałeczki.

PALECZKI

Czy będąc zaproszona przez Japończyka do orientalnej restauracji, powinnam jeść pałeczkami ?

Dla ludzi wschodu, stół i ceremonia towarzysząca uroczystym posiłków jest częścią ich tradycji kulturowych i religijnych. Stół od początku zastawia się dużą ilością dań.
Nie wypada zostawić pustego talerza, świadczyć to może o znikomej ilości jedzenia przygotowanej przez gospodarza. Pałeczki to również rekwizyt kultu.

Napisane przez: Maria Bujas-Łukaszewska

Maria Bujas-Łukaszewska – Pomysłodawczyni i główny koordynator Akademii Dobrych Manier
Więcej informacji na stronie: www.etykieta.org

Źródło: http://www.przeglad.ca/savoir-vivre-paleczki/

Samoobrona kobiet. Women’s Self Defense – Choking Defense.

Każda kobieta czy nastoletnia dziewczyna powinna nauczyć się podstawowych technik samoobrony. W odróżnieniu od tradycyjnych zajęć karate damska sztuka samoobrony koncentruje się na prostych technikach ratunkowych i można szybko się jej nauczyć. Uderzenia piętami, łokciami i kolanami mogą być łatwo wykonywane przez większość kobiet. To oznacza, że kobieta nie musi być ofiarą a w skrajnych przypadkach może nawet jej to uratować życie.
Every woman and teenage girl should learn basic self-defense techniques. Unlike traditional karate classes, women’s self-defense focuses on simple life-saving techniques that can be learned quickly. Palm heel strikes, elbow and knee strikes can be easily performed by most women. Learning and practicing these techniques can mean the difference between being a victim or a survivor.